چه می شد ای خدا مشکم مرا حاجت روا می کرد

به حق هر دو دستانم همه دردم دوا می کرد

به یاد اصغر نالان که عطشان و پریشان است

کمی از آبِ باقی را برای او سوا می کرد

خدایا عاقبت دیدی شدم شرمنده ی اصغر

چه می شد این فراتِ غم مرا در خود فنا می کرد

ز روی کودکان او خجالت می کشم یا ربّ

چه می شد ناله ی زینب دلِ من را رها می کرد

کنار علقمه آید نوای شیون و زاری

شنیدم مادرم زهرا مرا هر دم صدا می کرد

توانِ دیدنِ رویِ رقیه کرده مجنونم

چه می شد دشمنم اکنون سر من را جدا می کرد

به ذکرِ نام مولایم خیالم طفل شش ماهه

دلم هر لحظه با شورِ دل زینب صفا می کرد

نوای یاری عشقم حسین تشنه ی زهرا

قسم بر هر دو چشمانم ز دل صد عقده وا می کرد

شاعر : حسن فطرس

بهشت و جهنم دو منطقه جغرافیایی نیستند.

      بهشت و جهنم را نباید اینجا و آنجا جستجو کرد

        برای یافتن بهشت و جهنم ، به خویشتن خویش سفر کن

          ذهن ، بهشت می شود.

        ذهن ، جهنم می شود.

      ذهن توان این را دارد که هر یک از این دو باشد.

عرش و فرش الهی در درون ماست.

      همین طور بهشت و جهنم

       ما عادت کرده ایم همه چیز را بیرون از خویش جستجو کنیم

     زیرا سفر به درون ، بسیار دشوار است

ما بیرونی شده ایم

        وقتی به خدا فکر می کنیم ، به آسمان نگاه می کنیم

         خدا شخصی ست که در آسمان منزل دارد

         اما….

      خدا را در درون خود جستجو کن….

او دور از دسترس نیست